Վիդեո

object(WP_Query)#3891 (51) { ["query"]=> array(4) { ["post_type"]=> string(4) "post" ["tag"]=> string(5) "video" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["posts_per_page"]=> int(9) } ["query_vars"]=> array(64) { ["post_type"]=> string(4) "post" ["tag"]=> string(5) "video" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["posts_per_page"]=> int(9) ["error"]=> string(0) "" ["m"]=> string(0) "" ["p"]=> int(0) ["post_parent"]=> string(0) "" ["subpost"]=> string(0) "" ["subpost_id"]=> string(0) "" ["attachment"]=> string(0) "" ["attachment_id"]=> int(0) ["name"]=> string(0) "" ["pagename"]=> string(0) "" ["page_id"]=> int(0) ["second"]=> string(0) "" ["minute"]=> string(0) "" ["hour"]=> string(0) "" ["day"]=> int(0) ["monthnum"]=> int(0) ["year"]=> int(0) ["w"]=> int(0) ["category_name"]=> string(0) "" ["cat"]=> string(0) "" ["tag_id"]=> int(16) ["author"]=> string(0) "" ["author_name"]=> string(0) "" ["feed"]=> string(0) "" ["tb"]=> string(0) "" ["paged"]=> int(0) ["meta_key"]=> string(0) "" ["meta_value"]=> string(0) "" ["preview"]=> string(0) "" ["s"]=> string(0) "" ["sentence"]=> string(0) "" ["title"]=> string(0) "" ["fields"]=> string(0) "" ["menu_order"]=> string(0) "" ["embed"]=> string(0) "" ["category__in"]=> array(0) { } ["category__not_in"]=> array(0) { } ["category__and"]=> array(0) { } ["post__in"]=> array(0) { } ["post__not_in"]=> array(0) { } ["post_name__in"]=> array(0) { } ["tag__in"]=> array(0) { } ["tag__not_in"]=> array(0) { } ["tag__and"]=> array(0) { } ["tag_slug__in"]=> array(1) { [0]=> string(5) "video" } ["tag_slug__and"]=> array(0) { } ["post_parent__in"]=> array(0) { } ["post_parent__not_in"]=> array(0) { } ["author__in"]=> array(0) { } ["author__not_in"]=> array(0) { } ["ignore_sticky_posts"]=> bool(false) ["suppress_filters"]=> bool(false) ["cache_results"]=> bool(true) ["update_post_term_cache"]=> bool(true) ["lazy_load_term_meta"]=> bool(true) ["update_post_meta_cache"]=> bool(true) ["nopaging"]=> bool(false) ["comments_per_page"]=> string(2) "50" ["no_found_rows"]=> bool(false) ["order"]=> string(4) "DESC" } ["tax_query"]=> object(WP_Tax_Query)#3883 (6) { ["queries"]=> array(1) { [0]=> array(5) { ["taxonomy"]=> string(8) "post_tag" ["terms"]=> array(1) { [0]=> string(5) "video" } ["field"]=> string(4) "slug" ["operator"]=> string(2) "IN" ["include_children"]=> bool(true) } } ["relation"]=> string(3) "AND" ["table_aliases":protected]=> array(1) { [0]=> string(21) "mf_term_relationships" } ["queried_terms"]=> array(1) { ["post_tag"]=> array(2) { ["terms"]=> array(1) { [0]=> string(5) "video" } ["field"]=> string(4) "slug" } } ["primary_table"]=> string(8) "mf_posts" ["primary_id_column"]=> string(2) "ID" } ["meta_query"]=> object(WP_Meta_Query)#3853 (9) { ["queries"]=> array(0) { } ["relation"]=> NULL ["meta_table"]=> NULL ["meta_id_column"]=> NULL ["primary_table"]=> NULL ["primary_id_column"]=> NULL ["table_aliases":protected]=> array(0) { } ["clauses":protected]=> array(0) { } ["has_or_relation":protected]=> bool(false) } ["date_query"]=> bool(false) ["request"]=> string(1377) "SELECT SQL_CALC_FOUND_ROWS mf_posts.ID FROM mf_posts LEFT JOIN mf_term_relationships ON (mf_posts.ID = mf_term_relationships.object_id) JOIN mf_icl_translations wpml_translations ON mf_posts.ID = wpml_translations.element_id AND wpml_translations.element_type = CONCAT('post_', mf_posts.post_type) WHERE 1=1 AND ( mf_term_relationships.term_taxonomy_id IN (16) ) AND mf_posts.post_type = 'post' AND ((mf_posts.post_status = 'publish')) AND ( ( ( wpml_translations.language_code = 'hy' OR ( wpml_translations.language_code = 'hy' AND mf_posts.post_type IN ( 'elementor_library' ) AND ( ( ( SELECT COUNT(element_id) FROM mf_icl_translations WHERE trid = wpml_translations.trid AND language_code = 'hy' ) = 0 ) OR ( ( SELECT COUNT(element_id) FROM mf_icl_translations t2 JOIN mf_posts p ON p.id = t2.element_id WHERE t2.trid = wpml_translations.trid AND t2.language_code = 'hy' AND ( p.post_status = 'publish' OR p.post_type='attachment' AND p.post_status = 'inherit' ) ) = 0 ) ) ) ) AND mf_posts.post_type IN ('post','page','attachment','wp_block','elementor_library','acf-field-group' ) ) OR mf_posts.post_type NOT IN ('post','page','attachment','wp_block','elementor_library','acf-field-group' ) ) GROUP BY mf_posts.ID ORDER BY mf_posts.post_date DESC LIMIT 0, 9" ["posts"]=> array(6) { [0]=> object(WP_Post)#3885 (24) { ["ID"]=> int(6159) ["post_author"]=> string(1) "3" ["post_date"]=> string(19) "2021-02-16 10:14:25" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2021-02-16 10:14:25" ["post_content"]=> string(3715) "

Մանկությանս հուշերում Վանաձորի ավտոկայանն իմ գյուղ Դսեղից դեպի տատիս տուն տանող ճանապարհի հիմնական կանգառն էր: Մոդեռնիստական ոճով շենքի ամենաառեղծվածային անկյունը տոմսավաճառի սենյակն էր, ուր թեկուզ մի քանի վայրկյանով ապակուց հայացք գցելու հնարավորությունը երբեք բաց չէի թողնում: Երբ որպես ուսանող տեղափոխվեցի Երևան, ուղևորություններիս հիմնական ճանապարհները նույնպես փոխվեցին: Բայց ավտոկայանը շարունակեց մնալ գլխավոր կանգառ դեպի իմ տուն՝ Դսեղ: Սկսեցի ավելի հաճախ այնտեղ լինել, ավելի շատ մարդկանց հետ ասել-խոսել, ու կապվածությունս վայրի հետ ավելացավ: Երբ հասկացա, որ պատմություններ լսելուց բացի ուզում եմ նաև պատմել դրանց մասին, վերցրի տեսախցիկս ու գնացի իմ հարազատ վայրը՝ տոմսարկղի պատուհանից ու փակ դռներից այն կողմ պատմությունները հերթով բացահայտելու: 

Կիմա Արզումանյանը 20 տարուց ավելի ավտոկայանի տոմսավաճառն է: Անունով ճանաչում է բոլոր վարորդներին, գիտի՝ ով որ ժամին կգա, որ ժամին կգնա, համբերատար պատասխանում է ուղևորների կրկնվող հարցերին, իր մեկ քառակուսի մետրանոց աշխատասենյակում միշտ տեղ ունի նաև կենդանիների համար: 

Հասմիկ Չարչյանն ավտոկայանի բուժքույրն է: Ամեն առավոտ ջերմաչափում ու ստուգում է վարորդների առողջական վիճակը, ցուցակում նշումներ անում ու «բարի ճանապարհ» մաղթում: Անհրաժեշտության դեպքում բուժօգնություն է ցույց տալիս ուղևորներին, իսկ ազատ ժամանակ ռադիոյին զուգահեռ միացնում է հեռախոսի ձայնագրիչն ու վայելում իր սիրած երաժշտությունն ու հաղորդումները: Արդեն 400 ձայնագրություն ունի, որոնց մեջ կարող ես գտնել ամեն ինչ՝ Բիթլզից մինչև Բեթհովեն: 

Ավտոկայանի շենքի դիմաց վարորդների խոսակցություններին միախառնվում են ուղևորների ոտնաձայներն ու տոպրակների խշխշոցը՝ մինչև ավտոբուսը կլցվի ուղևորներով ու վարորդն ինձ  կասի՝ «դե մենք գնացինք, դու շաբաշ արա»: 

https://youtu.be/MrnAG43v5ug

" ["post_title"]=> string(29) "Դե, մենք գնացինք" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(7) "lets_go" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-03-04 07:58:53" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-03-04 07:58:53" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(8) "/?p=6159" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [1]=> object(WP_Post)#3902 (24) { ["ID"]=> int(6153) ["post_author"]=> string(1) "3" ["post_date"]=> string(19) "2021-02-12 16:30:17" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2021-02-12 16:30:17" ["post_content"]=> string(1709) "

Պատերազմի օրերին տեղական և միջազգային լրատվամիջոցների բազմաթիվ լրագրողներ Արցախում էին:

«ՍիվիլՆեթ»-ի լրագրող Անի Փայտյանը նյութեր էր պատրաստում անգլերենով և ֆրանսերենով։

Անին ծնվել է Տավուշում, մեծացել Բելգիայում։ Հայաստանյան վերջին հիշողությունները պատերազմի ու կրակոցների հետ են կապված։ Որպես լրագրող Արցախ մեկնելն Անիի համար բացի մասնագիտական պատասխանատվությունից նաև մանկության տրավման հաղթահարելու փորձ էր: 

Անին կարծում է, որ լրագրողների աշխատանքը հենց պատերազմի ավարտից հետո է սկսվել։ «Ուղղակի էս պատերազմը չպետք է մոռանանք»,- ասում է նա։

https://www.youtube.com/watch?v=USJMUkLnHYM&feature=youtu.be

" ["post_title"]=> string(66) "Պատերազմ և լրագրություն․ հետհայացք" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(13) "reporting_war" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-03-04 08:01:15" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-03-04 08:01:15" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(8) "/?p=6153" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [2]=> object(WP_Post)#3906 (24) { ["ID"]=> int(6142) ["post_author"]=> string(1) "3" ["post_date"]=> string(19) "2021-02-11 16:27:47" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2021-02-11 16:27:47" ["post_content"]=> string(2684) "

Պատերազմը սկսվեց կիրակի: Երկուշաբթի առավոտյան բոլորս կազմ-պատրաստ Հետք Մեդիա Գործարանում էինք՝ քննարկելու էստեղ՝ թիկունքում, մեր անելիքը: Լրագրություն նոր-նոր սովորողներիս համար հեշտ չէր մասնագիտական փորձը սկսել պատերազմի մասին պատմություններից: Հեռվից հետևելը նույնպես դժվար էր: 

Որոշեցինք գնալ Արցախ ու մեր բաժին գործը մոտիկից անել: Մի քանի ձախողված փորձերից հետո նոյեմբերի սկզբին վերջապես հաջողվեց. կամավոր բժիշկների հետ մեկնեցինք Արցախ՝ նրանց աշխատանքը վավերագրելու: Կինոն սկսվեց, երբ Քարվաճառի անցակետում անվտանգության աշխատակիցը մեզ տեսավ շտապօգնության մեքենայում: Դրան հաջորդեց արգելքների շարքը՝ ճանապարհին ամեն ինչ պոտենցիալ ռազմական օբյեկտ է, վտանգավոր է, հեռախոսներն ու տեսախցիկները ոչ մի դեպքում չմիացնել: 

Հիվանդանոցում էլ առանց թույլտվության նկարահանումն արգելված էր: Մեզ ոչ ոք չէր ճանաչում, երևի արդար էր, որ չէին վստահում: Բայց մի քանի ժամ, ու հիվանդանոցում սկսեցին հարմարվել մեր ներկայությանը: Էս անգամ էլ ներքին արգելակները խանգարեցին. նկարել էլի չստացվեց: Ծանր օրերին սկսնակ լրագրողի կարգավիճակում տեսածս ու ապրածս որոշեցի հուշագրել ու բաց թողնել ֆիլմի տեսքով, որ անցնող ամիսներն ու տարիները չհամարձակվեն աղավաղել պատկերները:

https://youtu.be/-XMkE2a-S60

" ["post_title"]=> string(31) "Գիրք հիշողության" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(16) "wartime_memories" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-03-04 07:59:27" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-03-04 07:59:27" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(8) "/?p=6142" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [3]=> object(WP_Post)#3879 (24) { ["ID"]=> int(6111) ["post_author"]=> string(1) "3" ["post_date"]=> string(19) "2021-02-09 17:30:14" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2021-02-09 17:30:14" ["post_content"]=> string(2265) "

Արցախյան պատերազմի ժամանակ տուն-տեղ կորցրին ոչ միայն հազարավոր մարդիկ, այլ նաև նրանց չորքոտանի ընկերները: Մարդկանց պես՝ նրանց էլ տարբեր ճակատագրեր բաժին հասան:

Անտեր ու անտուն մնացած բազմաթիվ կենդանիների փրկեց ու կացարան տվեց Հրանտը: 

Ջուլիետայի ընտանիքը պատերազմի ընթացքում համալրվեց. ծնվեց Իվա անունով կատվի  ձագուկը: 

Մեկ այլ կատվի որդեգրեց Տիգրանը, նրան անվանեց Ժինգյալիկ: 

Շուշիում բնակվող բազմազակ ընտանիքը Երևանում դժվարությամբ բնակարան գտավ, շունը՝ Արջուկն ու կատուն՝ Ռիժիկը, հիմնականում անցանկալի հյուր էին երևանաբնակ տանտերերի համար: 

Աստղիկն ընդունեց ու խնամեց ռմբակոծությունից վիրավորված Արիին, հետո օգնեց նրան տեղափոխել ԱՄՆ՝ բուժումը շարունակելու, թեև ինչ-որ պահի նաև մտածում էր շանը քնեցնելու մասին: 

Սա պատմություն է նրանց մասին, ովքեր փրկեցին և ում փրկեցին պատերազմի ժամանակ: 

https://youtu.be/s3Hj9zweK0o

" ["post_title"]=> string(68) "Կենդանիներ, որոնց փրկեցին պատերազմից" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(8) "war_pets" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-02-11 12:55:31" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-02-11 12:55:31" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(8) "/?p=6111" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [4]=> object(WP_Post)#4060 (24) { ["ID"]=> int(6026) ["post_author"]=> string(1) "3" ["post_date"]=> string(19) "2021-02-04 12:47:27" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2021-02-04 12:47:27" ["post_content"]=> string(2637) "

2020 թվականի սեպտեմբերի 27-ին մարդկանց մեծ մասը գուցե չի էլ հիշում, թե ինչով էր զբաղված։ Անյա Աղբալյանն ու Գարիկ Գրիգորյանն այդ մարդկանցից չեն։ Նրանք շատ լավ են հիշում, թե ինչպես լսվեց առաջին դղրդյունը և սկսվեց արցախյան հերթական պատերազմը։  

Անյան ու Գարիկը Ասկերանի շրջանի Աստղաշեն գյուղից են։ Սեպտեմբերի 29-ին  Գարիկը վիրավորվել է ականանետի հարվածից, կորցրել աջ աչքը։ Բժիշկներին հաջողվել է վիրահատությամբ աչքի արտաքին տեսքը վերականգնել, բայց տեսողությունը՝ ոչ։ Ստացել է բեկորային վնասվածքներ, տասնյակ բեկորներ հանվել են մարմնից, բայց որոշները դեռ ոսկորների մեջ են։

Անյան չորս երեխաների հետ մնացել է Արցախում։ Երբ արդեն իրավիճակն անկանխատեսելի է դարձել, Հայաստան է եկել։ Պատերազմի օրերին, երբ կորցրել էին հայրական տունը, ամուսինը ծանր վիրավորումներով հիվանդանոցում էր, Անյան իմացել է, որ կրկին մայրանալու է։ Ասում է, որ փոքրիկը պատերազմի սարսափները հաղթահարելու իր խորհրդանիշն է։

Այս տեսանյութում սեպտեմբերի 27-ի պատումն է՝ Անյայի ու Գարիկի խոսքերով։ Նրանք նույն տան մեջ նույն իրադարձություններն ապրել են յուրովի։  

https://www.youtube.com/watch?v=1B8OMzGVvZQ&feature=youtu.be&ab_channel=HetqMediaFactory

" ["post_title"]=> string(43) "Պատմելով սեպտեմբերի 27-ը" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(12) "september_27" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-03-04 07:59:37" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-03-04 07:59:37" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(8) "/?p=6026" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } [5]=> object(WP_Post)#4073 (24) { ["ID"]=> int(5925) ["post_author"]=> string(1) "3" ["post_date"]=> string(19) "2021-02-02 18:10:04" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2021-02-02 18:10:04" ["post_content"]=> string(1031) "

Ավետիսյանների ինը հոգանոց ընտանիքը 2020թ-ի սեպտեմբերի 27-ին սկսված Արցախա-ադրբեջանական պատերազմի յոթերորդ օրը հարկադրաբար լքեց տունը։ Ընտանիքը տեղափոխվել է Էջմիածին քաղաք Արցախի Հադրութի շրջանի Մեծ թաղեր գյուղից, որը պատերազմի ընթացքում անցավ Ադրբեջանի տիրապետության տակ։

https://www.youtube.com/watch?v=fp-kNI7Ci6U&feature=youtu.be

" ["post_title"]=> string(74) "Թեկուզ վառված, թեկուզ քանդված՝ մեր տունը" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(38) "burnt-and-destroyed-but-still-our-home" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-02-04 11:06:01" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-02-04 11:06:01" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(8) "/?p=5925" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } } ["post_count"]=> int(6) ["current_post"]=> int(-1) ["in_the_loop"]=> bool(false) ["post"]=> object(WP_Post)#3885 (24) { ["ID"]=> int(6159) ["post_author"]=> string(1) "3" ["post_date"]=> string(19) "2021-02-16 10:14:25" ["post_date_gmt"]=> string(19) "2021-02-16 10:14:25" ["post_content"]=> string(3715) "

Մանկությանս հուշերում Վանաձորի ավտոկայանն իմ գյուղ Դսեղից դեպի տատիս տուն տանող ճանապարհի հիմնական կանգառն էր: Մոդեռնիստական ոճով շենքի ամենաառեղծվածային անկյունը տոմսավաճառի սենյակն էր, ուր թեկուզ մի քանի վայրկյանով ապակուց հայացք գցելու հնարավորությունը երբեք բաց չէի թողնում: Երբ որպես ուսանող տեղափոխվեցի Երևան, ուղևորություններիս հիմնական ճանապարհները նույնպես փոխվեցին: Բայց ավտոկայանը շարունակեց մնալ գլխավոր կանգառ դեպի իմ տուն՝ Դսեղ: Սկսեցի ավելի հաճախ այնտեղ լինել, ավելի շատ մարդկանց հետ ասել-խոսել, ու կապվածությունս վայրի հետ ավելացավ: Երբ հասկացա, որ պատմություններ լսելուց բացի ուզում եմ նաև պատմել դրանց մասին, վերցրի տեսախցիկս ու գնացի իմ հարազատ վայրը՝ տոմսարկղի պատուհանից ու փակ դռներից այն կողմ պատմությունները հերթով բացահայտելու: 

Կիմա Արզումանյանը 20 տարուց ավելի ավտոկայանի տոմսավաճառն է: Անունով ճանաչում է բոլոր վարորդներին, գիտի՝ ով որ ժամին կգա, որ ժամին կգնա, համբերատար պատասխանում է ուղևորների կրկնվող հարցերին, իր մեկ քառակուսի մետրանոց աշխատասենյակում միշտ տեղ ունի նաև կենդանիների համար: 

Հասմիկ Չարչյանն ավտոկայանի բուժքույրն է: Ամեն առավոտ ջերմաչափում ու ստուգում է վարորդների առողջական վիճակը, ցուցակում նշումներ անում ու «բարի ճանապարհ» մաղթում: Անհրաժեշտության դեպքում բուժօգնություն է ցույց տալիս ուղևորներին, իսկ ազատ ժամանակ ռադիոյին զուգահեռ միացնում է հեռախոսի ձայնագրիչն ու վայելում իր սիրած երաժշտությունն ու հաղորդումները: Արդեն 400 ձայնագրություն ունի, որոնց մեջ կարող ես գտնել ամեն ինչ՝ Բիթլզից մինչև Բեթհովեն: 

Ավտոկայանի շենքի դիմաց վարորդների խոսակցություններին միախառնվում են ուղևորների ոտնաձայներն ու տոպրակների խշխշոցը՝ մինչև ավտոբուսը կլցվի ուղևորներով ու վարորդն ինձ  կասի՝ «դե մենք գնացինք, դու շաբաշ արա»: 

https://youtu.be/MrnAG43v5ug

" ["post_title"]=> string(29) "Դե, մենք գնացինք" ["post_excerpt"]=> string(0) "" ["post_status"]=> string(7) "publish" ["comment_status"]=> string(6) "closed" ["ping_status"]=> string(6) "closed" ["post_password"]=> string(0) "" ["post_name"]=> string(7) "lets_go" ["to_ping"]=> string(0) "" ["pinged"]=> string(0) "" ["post_modified"]=> string(19) "2021-03-04 07:58:53" ["post_modified_gmt"]=> string(19) "2021-03-04 07:58:53" ["post_content_filtered"]=> string(0) "" ["post_parent"]=> int(0) ["guid"]=> string(8) "/?p=6159" ["menu_order"]=> int(0) ["post_type"]=> string(4) "post" ["post_mime_type"]=> string(0) "" ["comment_count"]=> string(1) "0" ["filter"]=> string(3) "raw" } ["comment_count"]=> int(0) ["current_comment"]=> int(-1) ["found_posts"]=> int(6) ["max_num_pages"]=> float(1) ["max_num_comment_pages"]=> int(0) ["is_single"]=> bool(false) ["is_preview"]=> bool(false) ["is_page"]=> bool(false) ["is_archive"]=> bool(true) ["is_date"]=> bool(false) ["is_year"]=> bool(false) ["is_month"]=> bool(false) ["is_day"]=> bool(false) ["is_time"]=> bool(false) ["is_author"]=> bool(false) ["is_category"]=> bool(false) ["is_tag"]=> bool(true) ["is_tax"]=> bool(false) ["is_search"]=> bool(false) ["is_feed"]=> bool(false) ["is_comment_feed"]=> bool(false) ["is_trackback"]=> bool(false) ["is_home"]=> bool(false) ["is_privacy_policy"]=> bool(false) ["is_404"]=> bool(false) ["is_embed"]=> bool(false) ["is_paged"]=> bool(false) ["is_admin"]=> bool(false) ["is_attachment"]=> bool(false) ["is_singular"]=> bool(false) ["is_robots"]=> bool(false) ["is_favicon"]=> bool(false) ["is_posts_page"]=> bool(false) ["is_post_type_archive"]=> bool(false) ["query_vars_hash":"WP_Query":private]=> string(32) "1ba28ee747c4ef3d4e390ae3aacfc08e" ["query_vars_changed":"WP_Query":private]=> bool(false) ["thumbnails_cached"]=> bool(false) ["stopwords":"WP_Query":private]=> NULL ["compat_fields":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(15) "query_vars_hash" [1]=> string(18) "query_vars_changed" } ["compat_methods":"WP_Query":private]=> array(2) { [0]=> string(16) "init_query_flags" [1]=> string(15) "parse_tax_query" } }