ՏեքստՍեպտեմբեր 19/2024

Կորսված երկրի մոխրացած հպարտությունը

Կյանքը մեզ սովորեցրել էր դաժանորեն հաշվել մարդկային կորուստն ու առաջ անցնել, ծալել զինվորական հագուստը, խնամքով դնել զոհված զինվորի անկյունում ու շարունակել ապրել։

Թիկունքում պատերազմի ամբողջ դաժանությունն ականջ ու սիրտ ծակող պայթյուները, խենթացնող անորոշությունն ու կորուստների մասին գույժերը չէին, փողոցներում անփութորեն թափած, տեղ-տեղ կույտերով, տեղ-տեղ այրվող, տեղ-տեղ էլ արդեն մոխրացած զինվորական համազգեստներն էին։ Իր 4 որդիների զինվորական հագուստն այրող կնոջ հեկեկոցը պատերազմում իմ տեսած ամենասարսափելի տեսարանն էր։ Այլևս անպետք այդ սրբությունը կորսված, վերացած, ոչնչացած պետության «խորհրդանիշը» դարձավ։ Մուրճի նման խփեց մեր գլխին՝ վերջ, ձեր իրականությունն այլևս գոյություն չունի կամ չի էլ ունեցել։

1 Large.jpeg
Հանձնված քաղաքը
3 Large.jpeg
Դեպի պարտության աղբանոց
2 Large.jpeg
Ընկած արժանապատվություն
4 Large.jpeg
Մոխրացող հպարտություն

Հեղինակ՝

Ուսանողներ

Ասպրամ

Ավանեսյան

Դասախոս՝

Դասախոսներ

Վահան

Ստեփանյան