Մենք սովորում ենք

Արատես. դպրական կենտրոնը՝ դատարկ գյուղի այլընտրանք

Կառավարության տրամադրած տարածքում կրթահամալիրը Արատեսի դպրական կենտրոն է հիմնել։

Նոյեմբեր 30/2023

Կապիտալը բերանում

Տասնամյակներ առաջ ոսկի ատամը շատերի համար նորաձևություն էր, ոմանց համար՝ կապիտալը պահելու ապահով միջոց։ Ոսկե ատամնաշարը վաղուց արդեն զարդարանք չէ, իսկ ատամնատեխնիկ վարպետը հիմա լավագույն դեպքում տարին մեկ է ոսկի ատամի պատվեր ստանում։

Նոյեմբեր 6/2023

Գնիշիկ. դատարկված, բայց լցվող գյուղը

Վայոցձորյան դատարկվող գյուղերի շղթան Գնիշիկն է կոտրում։ Գյուղը նոր բնակիչ դեռ չունի, բայց նախադրյալը կա։

Նոյեմբեր 21/2023

«Սկզբում մեր սիրտն Արցախի հետ էր, բայց հետո գնաց նյութական գանձերի հետևից». Արցախի թեմի առաջնորդ

Սեպտեմբերի 19-ի հարձակման, Արցախի շուրջ ճակատագրական զարգացումների մասին Արցախի թեմի առաջին և վերջին հոգևոր առաջնորդները իրար հետ չեն խոսել:

Նոյեմբեր 3/2023

Պեղումներ հուշերում

Այս նկարում մեր Գեղհովիտ գյուղն է՝ 27 տարի առաջ։ Նկարի 4 աղջիկները կանգնած են հնագույն Ալբերդ ամրոցի ավերակների վրա։ Ձախից առաջինը մայրս է։ Նա ժպիտով է հիշում օրերը, երբ իտալացի հնագետները եկել էին իրենց գյուղ՝ պեղումների։

Նոյեմբեր 17/2023

Ժամանակավոր գյուղի մշտական բնակիչը

Աշխարհից կտրված Սևաժայռում Էմմա Սարգսյանն ու իր 52-ամյա տղան են մշտապես ապրում։ Ամառները մինչև 25 ընտանիք լինում է վայոցձորյան այս գյուղում, բայց ցրտերն ընկնելուն պես՝ վերցնում են անասուններին և վերադառնում Շատին։

Հոկտեմբեր 31/2023

«Մարտկո՛ց, ի զե՛ն». այս բառերով ինձ համար սկսվեց պատերազմը

«Մարտկո՛ց, ի զե՛ն»․ այս բառերով սեպտեմբերի 13-ի կեսգիշերին, ժամը 00։05-ին ինձ համար սկսվեց պատերազմը։ Մարտկոցի հրամանատարի հրամանը ստանալով՝ սկսեցի կատարել իմ պարտականությունները։

Նոյեմբեր 13/2023

Էլմիրայի չվաճառվող խնձորի այգին

Էլմիրան չի էլ հիշում, թե երբ էր, որ Արցախից եկավ այստեղ՝ Նոր Արտամետ, իրենց բարեկամների մոտ։ Ամուսինը, որ արդեն 10 տարի՝ մահացել է, տեսավ իրեն, սիրահարվեց ու փախցրեց։

Հոկտեմբեր 27/2023